Just when you think the thrill is gone...there's Meena. Never been overwhelmed by a voice so pure and soulful as this one. It's heaven!!!

Eerlijk toegeven, buiten haar naam op de affiche van de Bluescaravan 2010 had ik van deze engel nog nooit gehoord. Niet dat ik mezelf naar boven zie uittreden dus zie ik me verplicht om te hopen dat deze nieuwe sensatie in bluesworld hier in de lage landen eerstdaags zal neerdalen.

Het debuutalbum van Meena bij Ruf records staat natuurlijk in het middelpunt van de belangstelling als niemand minder dan Coco Montoya, Eric Sardinas, Joanne Shaw Tayler ,Erja Lyytinen, Donna Grantis, Shakura S’Aida en uiteraard Chris Fillmore hun medewerking verleenden aan de making of ‘Try Me’.

Denk nu niet aan de States, nee want Meena is geboren en getogen in Oostenrijk. Al van het begin dat ze kon praten wilde ze al onmiddellijk beginnen te zingen. Door het tragische verlies van haar oudere broer te moeten verwerken leerde ze meteen Jimi Hendrix kennen en werd zo door het beluisteren van ‘Vodoo chile’ overmeesterd. Amper 15 en meen trok reeds op met Chris Fillmore met als uitgangspunt die dagen de psychedelic rock. Meena was ook begaan met het lot van de vrouwen in de derde wereld en om haar rebellie kracht bij te zetten trok ze door Europa en Noord Afrika alvorens verliefd te worden op Chicago maar de lokroep naar Oostenrijk en meerbepaald Wenen bleef er. Het was hier dat haar uiteindelijk droom in vervulling zou gaan al wilden ze haar te vlug in een kadertje plaatsen -iets waarvoor ze zich gelukkig voor ons bleef verzetten- en goed voor haar was er de komst van Thomas Ruf en door de samenwerking met hem leek het erop of haar leven eindelijk kon beginnen.

Gelijkenissen met Janis Joplin zullen er altijd wel blijven doordat het rauwere er bij sommige nummers wel naar boven komt maar de stem van Meena is meer, zoveel meer zoals je zult ontdekken wanneer ‘Try Me’ in je collectie komt te liggen.

Voor mij kan je dit album opsplitsen in 2 delen, er is natuurlijk het ietsje stevigere werk als in ‘I’m Leaving You’ met op de gitaar de Engelse Joanne Shaw Taylor die ook in haar land het plaatje van Janis Joplin te vlug opgespeld kreeg. Op ‘Let Your Sweet Love Shine On Me’ lonken Meena en Chris Fillmore richting zydeco en met dit uptempo nummer klinkt er  onmiddellijk ook een gospelsfeertje uit de speakers. Voor ‘Send Me a Doctor’  krijgt ze medewerking van een meester op de slide en samen met Eric Sardinas is dit een nummer met veel body, net als het rockende ‘I Shoot You Down’ met Eric en onze Finse vriendin Erja Lyytinen.

Maar iedereen heeft zo zijn favoriete genre en gelukkig horen we niet allemaal graag hetzelfde anders zou de wereld maar eentonig worden. De nummers waar ik voor val op dit album zijn de ballads en wanneer je #1, #4,#8 en #12 voorprogrammeert zou je met je geliefde wel een de beste nacht ooit kunnen hebben.

Zo hebben we als opener een cover van James Brown. Deze ‘Try Me’ werd een hit toen James Brown nog door het leven ging met zijn Famous Flames en was in 1958 al een nummer waar verliefde harten voor vielen. Een nummer dat eerder klagend overkomt maar van bij de eerste noot van de versie van Meena krijg je kippenvel zoals dit nog nooit overkomen is bij je. Een nummer waar Meena zoveel gevoel in legt waardoor ze zich met de groten in dit genre kan meten. Hier druipt de klasse zo vanaf en brengen het koortje met Vickie Atkins, Sandy Carroll, Amyee Bragg en het werk van Rick Steff op de keyboards je onmiddellijk in hogere sferen , maar opgepast…niet voor gevoelige harten want ze zouden eens kunnen breken met een tranendal tot gevolg.

De 2de ballad gaat verder op het zelfde elan maar is wel een nummer waarvoor de credits gaan naar Meena en Chris Fillmore  en ook hier ligt het gevoel zeer diep en net als je denkt dat je jezelf kan herpakken, net dan komt ze aandraven met Etta James haar ‘I’d Rather Go Blind’ voor mij nog steeds de 'best ballad' ever… Uiteraard is Etta’s versie nog steeds onaantastbaar en dat zullen Meena en Donna Grantis ook wel beamen. Donna Grantis levert hier haar medewerking op dit nummer en al is zoals iedereen wel zal bevestigen de vertolking van Etta James onevenaarbaar is toch zetten Meena en Donna hier een versie neer die onmiddellijk na de originele versie zal komen te staan waardoor het kippenvelmoment daardoor weer is opgedoken en dan rest er nog de afsluiter ‘Just As I Am’ waar de mooiste R&B stem van Canada onder de vorm van Shakura S’Aida in opduikt. Vier ‘plakkers’ waardoor je gelukkig wordt wanneer ze voorbij zijn want dit is inwerken op de emoties van een mens.

Meena an extraordinary soulful voice with a feeling like you never heard before...en om te eindigen met de woorden van sister Aretha ...RESPECT!